W dobie cyfrowej, gdy młode umysły są zalewane bodźcami, nauczanie emocjonalne może wydawać się wyzwaniem. Jak zatem wychować pokolenie empatyczne, umiejące doceniać to, co ma? Zagrajcie we „Wdzięczność”. Z tą grą wdzięczność staje się nie tylko lekcją, ale i codziennym nawykiem.
Jak rozwijać wdzięczność w dziecku? Zagrajmy we „Wdzięczność”! Czytaj dalej »
„Moje dziecko nie mówi” to zestaw plansz, obrazków i etykiet, które służą do tworzenia schematów najprostszych wzorców komunikacyjnych. Pomoc dedykowana jest dzieciom słabomówiących lub niemówiących. Terapia z wykorzystaniem plansz i graficznych schematów opiera się na powtarzalności ćwiczeń polegających na budowaniu komunikatów językowych, których trudność stopniowo wzrasta.
„Moje dziecko nie mówi. Ćwiczenia dla dzieci słabo mówiących i niemówiących” Czytaj dalej »
Podążając tropem informatycznych asocjacji, bo niejednokrotnie taki charakter skojarzeń niesie ze sobą określenie „programowania języka”, opisałabym tę jedną z wielu technik Metody Krakowskiej jako przemyślany, celowy, zaplanowany i wieloetapowy proces kodowania i szyfrowania (ale wcześniej przecież rozkodowywania i odszyfrowywania) znaczeń o świecie zapisanych w języku. Wczesna nauka czytania jest jednym z kilkunastu elementów tej metody.
Atrakcyjna szata graficzna, w tym żywa kolorystyka kart, proste reguły oraz interaktywność, jaka jest udziałem edukacyjnych gier karcianych – motywują do zabawy i nauki, w efektywny sposób wspierając rozwój dziecka. Rozgrywki oparte między innymi na zasadach popularnych i lubianych gier karcianych – „memory”, „Piotruś”, „makao” i „kuku” mogą toczyć się podczas terapii logopedycznej, zajęć w przedszkolu i w szkole, a także w domowym zaciszu. Wszystkie gry przeznaczone są dla dwóch lub więcej osób. Wspierają nie tylko naukę czytania, ale ćwiczą również spostrzegawczość, koncentrację, uczą zasad gry, rozwijają myślenie logiczne, będąc przede wszystkim źródłem dobrej zabawy. Od kreatywności rodzica, terapeuty lub pedagoga zależy, w jakim stopniu potencjał gier zostanie wykorzystany. We wpisie znajduje się ponad 10 pomysłów wykorzystania tytułowego zestawu gier.
Pokonując drogę motorycznego i manualnego rozwoju (niezbędnego do rozwijania złożonej grafomotorycznej umiejętności pisania) i stając u szkolnego progu przeciętny sześciolatek lub siedmiolatek nie zawsze przygotowany jest do kolejnych rozwojowych wyzwań. Współczesność nie ułatwia dzieciom szkolnego i życiowego startu (m.in. czas wolny spędzają w pozycji siedzącej, tradycyjne narzędzia rysowania i pisania wraz z papierową kartką nierzadko zamieniane są na palec i ekran smartfona, dodatkowo istniejące w codziennej przestrzeni teksty nasycone graficznymi ozdobnikami i skrótami oraz przewaga obrazu nad słowem nie sprzyja utrwalaniu poprawnej pisowni). O wartościach płynących z odręcznego pisania donosi nie tylko neurobiologia, opisując poparty badaniami, a niezastąpiony wpływ pisania w tradycyjny sposób na inne procesy poznawcze, m.in. rozwój mowy. W ćwiczeniu techniki pisania uczniom i dzieciom przychodzi z pomocą „Nauka pisania” oraz „Sylaby i zdania do pisania”. Z kolei „Dysortografia” oferuje alternatywną metodę nauki ortografii i opanowania niełatwej sztuki poprawnej pisowni.
Jak nauczyć dziecko pisać? Sprawdzone metody nauki pisania i poprawnej pisowni Czytaj dalej »
W całości oparta na metodzie sylabowej, tematycznie zgoda z podstawą programową, łącząca treści polonistyczne m.in. z przyrodniczymi i muzycznymi, nienaganna graficznie i minimalistyczna formalnie – z tych i kilku innych powodów „Kocham szkołę!” jest unikalną na rynku podręczników publikacją do nauki czytania, która od prawie 10 lat swoją metodyką i efektami przekonuje rzesze rodziców i pedagogów. We wpisie znajduje się szczegółowa charakterystyka i recenzja zestawu wraz z przykładowymi metodycznymi rozwiązaniami.
„20-minutówki logopedyczne” przygotowane przez Iwonę Kowalcze-Filar, a merytorycznie konsultowane z Agnieszką Balą, to szereg ćwiczeń niezbędnych do pracy nad prawidłową wymową dziecka.
„20-minutówki logopedyczne”- gotowe propozycje zajęć logopedycznych Czytaj dalej »
Zwyczajna para dziecięcych bohaterów, ich prozaiczne, choć zaskakujące, a czasami wyszukane przygody, skrajne, ale prawdziwe emocje i duża dawka humoru. Wszystko spójnie i zwięźle zredagowane w rymowanych i napisanych wierszem historyjkach, dodatkowo barwnie i równie żartobliwie zilustrowanych. Takie są „Pajdohistoryjki” Elżbiety i Witolda Szwajkowskich.
Każdy pojedynczy zestaw „Obliczam!” oraz „Patrzę!” to, różniący się stopniem trudności, zbiór 48 ćwiczeń odpowiednio: matematycznych oraz spostrzegania wzrokowego. 30 poręcznego formatu dwustronnych kart pracy wraz z odpowiedziami spiętych jest plastikowym klipsem, dzięki któremu korzystanie z ćwiczeń staje się bardzo wygodne. Zestawy sprawdzą się nie tylko jako niestandardowe narzędzie w terapii dziecka dyslektycznego, ale również jako przemyślana pomoc edukacyjna, czyli alternatywna gra podróżna lub na przykład sposób spędzania wolnego czasu.
„Gimnastyka umysłowa dyslektyka” – trening wzrokowy i matematyczne wyzwania Czytaj dalej »
Praca z zestawami, polegająca przede wszystkim, ale nie wyłącznie, na układaniu z tafelkowych, poręcznych dla dziecka sylab zdań opisujących ilustracje, daje dziecku poczucie sprawczości, stawiając go w roli aktywnego gracza. Układanki w przekonaniu najmłodszych stają się więc grą, zbliżoną do niejednej dobrej planszówki, choć dla rodzica, nauczyciela czy specjalisty są przemyślaną pomocą terapeutyczną.
Układana przygoda z czytaniem – „Moje pierwsze zdania” Czytaj dalej »
