„Agentka Lola i tajemnica znikających obrazów” – detektywistyczna opowieść z ekologią i sztuką w tle

Jednej nocy w pewnym prowincjonalnym Miasteczku giną obrazy z domów prawie wszystkich mieszkańców. Do akcji wkracza rezolutna, błyskotliwa i bezpośrednia Lola. Agentka Lola. Młoda pani detektyw przysłana zostaje jako wsparcie dla miejscowego Posterunkowego Ziółko, który nie radzi sobie z zagadkowymi zniknięciami. „Agentka Lola i tajemnica znikających obrazów” to pełna humoru i malarskich dzieł sztuki detektywistyczna opowieść aktywnie wciągająca czytelnika do zabawy. Nadto wcale nie tendencyjna, mimo ekologicznego przesłania!

Premiera książki „Agentka Lola i tajemnica znikających obrazów” Marty H. Milewskiej i Agaty Królak wraz z audiobookiem czytanym przez Annę Cieślak odbędzie się 25 stycznia 2021 roku. Książka będzie dostępna u księgarzy, online, w Wydawnictwie Tatarak oraz na stronie sklepu FINA od 25 stycznia.

Wraz z premierą na profilu PrzystanekRodzinka na Facebooku i Instagramie ruszy rozdanie książkowe z „Agentką Lolą” w roli głównej. Bacznie śledźcie nasz profil!

Uniwersalizm tematu zapowiadanego przez producenta i wydawcę publikacji, czyli złożony, globalny i aktualny problem ekologii i wpływu ludzi na środowisko naturalne okazuje się być wzmocniony poprzez kreację stereotypowych bohaterów umieszczonych w typowo prowincjonalnym miejscu akcji, właściwie animowym, choć jednocześnie sprytnie nazwanym, czyli w Miasteczku:

Miasteczko to po prostu Miasteczko. Nie ma specjalnej nazwy. Albo inaczej: Miasteczko to właśnie jego nazwa. Być może wszyscy nazywają je po prostu Miasteczkiem, bo jest jedyne w okolicy. Pomyłka wykluczona. Każdy wie, że chodzi właśnie o to miasteczko, nie o jakieś inne.

Miasteczko reprezentuje miejsca, jakich nie mało na mapie Polski czy nawet świata. W warstwie dosłownej to po prostu małe miasta, wioski, w gruncie rzeczy jednak niekoniecznie jednostki osadnicze z jasno określonym kryterium ludnościowym czy administracyjnym. To miejsca, które „zabite dechami” odgradzają się od cywilizacyjnych, tu ekologicznych, zobowiązań, ale i równocześnie dobrodziejstw.

Powszechne dziś, ale również w „Agentce Loli” zagadnienie dbania o przyrodę znalazło w przygodach tendencyjnie charakteryzowanych bohaterów podatny grunt. Są oni nazywani, tym samym opisywani funkcją, jaką sprawują, zawodem, jaki wykonują lub miejscem, z którym są kojarzeni. Dodatkowo, autorka rezygnuje ze skomplikowanych portretów psychologicznych postaci na rzecz idealizowania potencjalnych postaci pozytywnych skontrastowanych z negatywnymi, bo nieprowadzącymi ekologicznego stylu bycia bohaterami.

Tak oto grzechami Pana Burmistrza (bezimiennego, bo tak długo pełni tę reprezentacyjną funkcję w Miasteczku, że wszyscy już zapomnieli, jak się właściwie nazywa) są: niewłaściwa polityka ekologiczna – nie zarządził w miasteczku segregacji śmieci i lenistwo, które powoduje, że marnuje mnóstwo papieru, ponieważ nie lubi czytać na komputerze. Mieszka w pomarańczowym domu z balkonem.

Szybki Karol (miejscowy elegant i gadżeciarz – kolekcjoner szybkich samochodów) co chwilę kupuje coraz to nowe samochody – głośne, szybkie i zanieczyszczające powietrze. Mieszka w małym szarym domku z wielkim garażem.

Pani Krysia Sklepowa, wiecznie zajęta porządkami w swoim sklepie, łamie przepisy, paląc śmieciami w piecu. Mieszka nad sklepem w czerwonym domu.

Józio, syn Pani Krysi. Uwielbia jeździć na rowerze (miejscowe plotki rozchodzą się więc z prędkością rowerowej jazdy Józia) oraz cukierki. Niestety papierkami po nich znaczy całe Miasteczko.

Pani Renia Fryzjerka, pięknisia, uzależniona od częstych odzieżowych zakupów. Mieszka w różowym domu.

Pani Lucynka z okna zabiega o to, by mieć najładniejszy trawnik w Miasteczku, przez co zużywa mnóstwo wody. Mieszka w żółtym domu.

Pan Brunon Śmieciarz jest groźnie wyglądającym typem, który zawsze na czas wywozi śmieci z Miasteczka. Niestety robi to pomocą strasznie kopcącej śmieciarki. Mieszka w zielonym domku.

Pan Franciszek Listonosz jest najstarszym mieszkańcem Miasteczka. Narzeka na swoją pracę, szczególnie na ilość paczek, które musi roznosić mieszkańcom. Mieszka w białym domku.

Pani Marianka z lasu wiedzie odosobnione życie nieopodal Miasteczka. Nie przepada za samochodami Szybkiego Karola. Mieszka w starym drewnianym domku.

Posterunkowy Ziółko – jest raczej mało spostrzegawczy, jak na policjanta, ale nie można odmówić mu uczynności i życzliwości. Mieszka w niebieskim domku.

Agentka Lola jest rezolutną, bezpośrednią młodą panią detektyw. Przysłano ją do Miasteczka, by rozwiązała zagadkę znikających obrazów.

Fabuła z jednym detektywistycznym wątkiem jednostajnie rozwijanym i prowadzącym do odkrycia przestępcy metodą „po nitce do kłębka” sprawia, że kompozycja opowieści jest niezwykle przystępna.

Przysłana do Miasteczka Agentka Lola kieruje się swoją detektywistyczną intuicją oraz podąża za śladami podsuwanymi jej przez kolejnych przesłuchanych. Tak oto z posterunku policji udaje się do Pani Reni Fryzjerki, która jako pierwsza krzyknęła, zauważając zniknięcie swojego obrazu. Ta kieruje swoje podejrzenia na listonosza, który, jej zdaniem, Miasteczko zna jak własną kieszeń. Dodatkowo marzy o podróżach, a że nie zarabia wiele, choć ciągle pracuje, więc najpewniej ukradł obrazy, by za pieniądze uzyskane ze sprzedaży wyjechać na pożądaną wycieczkę. Sam listonosz wskazuje jednak na burmistrza, w którym upatruje marnego zarządcy pogrążającego Miasteczko w długach. Oczywiście Pan Burmistrz ma własne zdanie o podejrzanym itd.

Dodatkowo zwięzła, przejrzysta i przemyślana narracja trzecioosobowa, obok aktywizujących gier i zadań kierowanych w stronę odbiorców opowieści, daje czytelnikowi możliwość współrozwiązywania zagadki. Niejako zaocznie wcielając się w rolę detektywa, czytelnik m.in.:

• dopasowuje bohaterów do ich domów, analizując wcześniej załączoną galerię postaci i czytając ze zrozumieniem treść opowieści,

• próbuje namalować skradzione obrazy kierując się komentarzami osób, którym dzieła zostały skradzione,

• sprawdza rzeczywisty wygląd obrazów, skanując smartfonem kod QR załączony w książce,

Ponadto czytelnik ma możliwość rozwiązywać językowe rebusy, grafomotoryczne labirynty, zagadki tekstowe i ćwiczenia na spostrzegawczość.

Przede wszystkim jednak, aby rozpoznać przestępcę i miejsce przetrzymywania skradzionych obrazów musi wykonywać zadania dedykowane prawdziwym detektywom, czyli analizować i redagować motywy zbrodni potencjalnych przestępców czy rozszyfrowywać zakodowane w tajemniczym liście informacje.

Wszystkie opisane wyżej aktywizujące uwagę odbiorcy zadania dają dziecku poczucie sprawczości, stawiają go w roli aktywnego słuchacza/czytelnika, detektywa i gracza.

Na stronie http://lola.tatarak.com/ dostępna jest też gra online z Agentką Lolą – polską Sherlock Holmes w spódnicy. To świetna detektywistyczna zabawa dla całej rodziny!

Wykorzystane w książce obrazy, obecne w ilustracjach Agaty Królak znajdują się w archiwach Europeany, czyli cyfrowej biblioteki, archiwum i jednocześnie muzeum, udostępniającej dziedzictwa kulturowego i naukowego Europy w internecie.

„Agentka Lola i tajemnica znikających obrazów” Marty M. Milewskiej i Agaty Królak inspirowana jest właśnie platformą europeana.eu.

Książka „Agentka Lola i tajemnica znikających obrazów” Marty M. Milewskiej i Agaty Królak wraz z audiobookiem czytanym przez Annę Cieślak – to wspólna produkcja Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego i Wydawnictwa Tatarak.

Miłośników detektywistycznych powieści odsyłam do twórczości Martina Widmarka, tym samym do wpisu – Martin Widmark „Tajemnica filmu” – czyli, jak kręcony romans ustępuje miejsca sensacyjno-detektywistycznemu śledztwu oraz Seria „Nelly Rapp” – dlaczego książki Martina Widmarka przyciągają młodych czytelników jak magnes? .