„Gnaj robaczku!” to emocjonująca i pełna losowości gra, w której liczą się milimetry i kolory. Oparta została na odważnym pomyśle, by bohaterami planszówej rozgrywki uczynić oślizgłe dżdżownice. A jednak drążenie podziemnych korytarzy w kompostowniku okazuje się trafionym wyzwaniem nie tylko dla kilkulatków. Nurkujcie pod ziemię, ryjcie tunele i obstawiajcie, kto wygra wyścig!
Kurczak pod nogami kozy? Koń łeb w łeb z owcą? Kot obok psa? W „Hay Stax” to możliwe! „Hay Stax” to jednoosobowa łamigłówka logiczna, w której staramy się układać figurki zwierząt na wyznaczonej na kartce przestrzeni. Spora ilość zadań, stopniowo wzrastający poziom trudności wynikający z ilości zwierząt do „upchania” w gospodarstwie, ale i ze zmieniającego się co raz kształtu farmy urozmaicają zabawę. Zbierz potrzebne zwierzęta, pomyśl i zapakuj oborę do pełna!
„Skubane kurczaki” to zabawna gra familijna, w której gracze wcielają się w rolę kur biegających po wybiegu i kradnących sobie wzajemnie pióra. Kto ogarnie ten kurnikowy chaos? Kto, identyfikując jajko z częścią wybiegu, ukradkiem zabierze pióra z kuperka sąsiadce przed sobą? Liczy się dobra pamięć i spryt. Przegrywa drób z łysym kuperkiem. Pilnujcie porządku w kurniku i strzeżcie swego ogona i nie pozwólcie, by ktoś siedział Wam na ogonie!
Jak to się stało, że nasze dzieci pokochały matematykę? To właśnie wspólnie eksplorowane (to trafne słowo!) książki pozwoliły im odkrywać, a nam odczarować, matematykę — tę, którą znamy ze szkoły. Prezentowane książki do nauki matematyki dla dzieci pokazują, że jest ona wszędzie — na placu zabaw, na spacerze, w muzeum. Potrzebujemy jej w sklepie, gdy płacimy za zakupy czy podczas wycieczek, gdy posługujemy się tradycyjną mapą lub GPS-em. Ogrom przytaczanych przykładów bliskich doświadczeniom dzieci, spora dawka humoru w treści lub formie książki (m.in. rymy, elementy komiksu, szalona fabuła), sugestywne i nierzadko humorystyczne ilustracje, a przede wszystkim sytuacja zadaniowa (często po prostu zabawa), przed jaką stawiany jest młody czytelnik w recenzowanych niżej książkach, sprawia, że matematyka staje się przyjemna, a przy okazji pożyteczna.
„Cortex 3” to kolejna w serii dynamiczna, wciągająca i wytężająca umysł rozgrywających gra stawiająca logiczne myślenie, spostrzegawczość, pamięć i refleks na pierwszym miejscu. Osobliwością nowego tytułu są wyzwania sprawdzające zmysł powonienia. Prócz zapachów, również emocje towarzyszą zadaniom, a napięcie wzmaga się w miarę układania obrazka mózgu, którego części są nagrodą za prawidłowe rozwiązania testów. „Cortex 3” sprawdzi się jako inteligentna rozgrywka na towarzyskich spotkaniach, jak również podczas potyczek rodzinnych.
Gra „Zamki z piasku” kusi nie tylko wakacyjną grafiką, ale również lekką i niezobowiązującą tematyką (któż nie lubi budować zamków z piasku?). Gdy wakacyjną plażę — miejsce budowania piaszczystych twierdz — zamienimy na koc, dywan czy trawnik, to „Zamki z piasku” przestaną być grą wyłącznie sezonową. Przeciwnie — tworzenie kafelkowych konstrukcji imitujących zamki z piasku, miszmasz atakujących wiaderek, krabów i mew, a na koniec niespodziewana wielka fala zmywająca niedokończone budowle potrafi przywrócić urlopowy nastrój. Choć serialowe domy z papieru cieszą się ostatnio popularnością, warto rodzinnie, w parze lub nawet solo rozegrać partyjkę „Zamków z piasku”. Nasza recenzja gry „Zamki z piasku” podpowiada, komu rozgrywki sprawią największą frajdę.
Gra „Zaczarowane drzewo” urzeka estetyką wykonania (w całości zrobiona jest z drewna) oraz bajkową szatą graficzną mającą uzasadnienie w pojawiających się w niej motywach fantasy (magiczny las, kurczące i rosnące drzewo, zwierzęta mające czarodziejskie moce). „Zaczarowane drzewo” to gra zręcznościowa z elementami myślenia strategicznego, ale i z pewną dozą – lubianej przez najmłodszych rozgrywających – losowości.
Pomysł hodowania zwierząt, by stać się superfarmerem, nie jest nowością w grach planszowych. Jednak odbywające się naprzemiennie ze waśnionym i przeszkadzającym nam sąsiadem strategiczne rozbudowywanie łąki, by chwilę później ułożyć na niej jak najwięcej odróżniających się od siebie kształtem zagród – to niespotykana i jednocześnie fenomenalna mechanika wśród planszówkowych potyczek. „Sąsiedzi” – kafelkowa taktyczna gra dla młodych adeptów logiczno-towarzyskich rozgrywek – z prostymi zasadami, dynamicznymi i krótkimi rozgrywkami oraz nieustannie zmieniającymi się polem bitwy przeważa nad ciągnącymi się w nieskończoność i opartymi na dużej losowości znanymi już tytułami.
„Blue banana” to gra karciana z pogranicza towarzyskich i logicznych rozgrywek. Łączy w sobie elementy wyścigu (stąd jej dynamizm, szybkie rundy i towarzyszące grze emocje), logicznej łamigłówki (myślenie logiczne, ale w oderwaniu od schematów) oraz wyszukiwanki (spostrzegawczość i koncentracja). Trzy warianty, jednoczesna gra wszystkich graczy oraz nieustannie zmieniające się pole rozgrywek (zabierane karty odsłaniają kolejne) sprawiają, że uczestniczy się nie nudzą, przeciwnie – wygrana wymaga stuprocentowego skupienia, refleksu i umiejętności „myślenia odwrotnego”.
Jak zachęcić dzieci do regularnego sprzątania i wyrobić w nich wewnętrzną potrzebę porządkowania przestrzeni wokół siebie? Nasza recepta to dobry przykład, stopniowe przyuczanie i przede wszystkim pozytywnie nastawienie do porządków. Gra edukacyjna „Sprzątanie” wraz z popularnym wśród najmłodszych dzieci loteryjkowym mechanizmem, barwną szatą graficzną, humorystycznie potraktowanym brudem (przestraszone, ale sympatyczne kłębki kurzu) i wyeksponowaną w grze siłą sprawczą dzieci (poprzez dosłowne wymiatanie kurzu) sprawia, że sprzątanie staje się zabawą. Najpierw dosłowną – podczas rozgrywek, a chwilę później we własnych pokojach, może nie z anachroniczną, choć kiedyś bardzo przydatną miotłą, lecz nieco bardziej hałaśliwym, ale zdecydowanie bardziej efektywnym odkurzaczem.
