Elżbieta Ławczys

Pokonując drogę motorycznego i manualnego rozwoju (niezbędnego do rozwijania złożonej grafomotorycznej umiejętności pisania) i stając u szkolnego progu przeciętny sześciolatek lub siedmiolatek nie zawsze przygotowany jest do kolejnych rozwojowych wyzwań. Współczesność nie ułatwia dzieciom szkolnego i życiowego startu (m.in. czas wolny spędzają w pozycji siedzącej, tradycyjne narzędzia rysowania i pisania wraz z papierową kartką nierzadko zamieniane są na palec i ekran smartfona, dodatkowo istniejące w codziennej przestrzeni teksty nasycone graficznymi ozdobnikami i skrótami oraz przewaga obrazu nad słowem nie sprzyja utrwalaniu poprawnej pisowni). O wartościach płynących z odręcznego pisania donosi nie tylko neurobiologia, opisując poparty badaniami, a niezastąpiony wpływ pisania w tradycyjny sposób na inne procesy poznawcze, m.in. rozwój mowy. W ćwiczeniu techniki pisania uczniom i dzieciom przychodzi z pomocą „Nauka pisania” oraz „Sylaby i zdania do pisania”. Z kolei „Dysortografia” oferuje alternatywną metodę nauki ortografii i opanowania niełatwej sztuki poprawnej pisowni.