Wśród polecanych znaleźć można bestsellery i kultowe zbiory ze świata i z Polski. Proponowane przez nas serie książek dla dzieci uwzględniają publikacje obrazkowe idealne dla najmłodszych, aktywizujące dla potrzebujących motywacji i skupienia przy lekturze, typowo edukacyjne dla spragnionych wiedzy o świecie, ale i powieści dla wprawionych już czytelników i słuchaczy.
Serie książek dla dzieci
Charakterystykę całej serii znajdziecie we wpisie – Mama Mu – książkowe odsłony, a wśród nich ta dość osobliwa i kontrowersyjna.
Przeciwieństwa się przyciągają – nadąsany sceptyk, który jednak chwilami potrafi obudzić w sobie głęboko skrywaną duszę renesansowego wynalazcy i konstruktora (pomysłodawca maszyny do naprawy zjeżdżalni i urządzeń do szybkiego sprzątania obory) czy twórczego naukowca i pisarza (niedoszły autor naukowej rozprawy o powstawaniu białego mleka z zielonej trawy) i sympatyczna, pomysłowa, a przede wszystkim zawsze optymistycznie patrząca na życie, krowa – to para tylko z pozoru niedobrana.
Uwielbiamy przygody tej dwójki – zarówno pozycje dedykowane jednej przygodzie głównych bohaterów, jak i zbiory kilkunastu opowieści dla starszych czytelników. Kusząca wydaje się również pozycja komiksowa, a dla najmłodszych kolorowanki.
Pan Brumm
Sympatyczny miś – Pan Brumm i jego wierni przyjaciele – Kaszalot i Borsuk przeżywają równie zabawne, co niebezpieczne przygody. Kilkuczęściowa seria to obfita dawka śmiechu. Spragnionych aktywności czytelników autor odsyła do platformy pełnej darmowych plików do pobrania: kolorowanek, grafomotorycznych zabaw i gier – daniel-napp.de
Pepe
Razem z młodym bohaterem – Pepe – dzieci uczą się jeździć na rowerze, idą po raz pierwszy do kina i fryzjera, a nawet odbywają swój pierwszy lot samolotem.
Oswajanie z nowymi sytuacjami i emocjami, zabawne zdarzenia, dziecięca perspektywa, a na koniec dylom: prawdziwego rowerzysty, odbycia pierwszej wizyty u fryzjera lub wyjścia do kina – oto, co czeka najmłodszych podczas lektury serii z Pepe.
Bóbr Kastor
Z bobrem Kastorem i jego wiernym przyjacielem Maciusiem najmłodsi mogą majsterkować, szyć, uprawiać fasolkę, piec, a jak trzeba, to i naprawiać rower.
Lars Klinting stworzył znakomitą serię książek dla dzieci, ucząc ich samodzielności, zaradności i pewności siebie. Narracja w dużej mierze uzupełniana konwencją instrukcji (jak wymienić dętkę w rowerze?, jak upiec babkę?, jak uprawiać fasolkę?, jak uszyć fartuch?, jak zrobić skrzynkę z drewna?) świetnie współgra z pastelowymi i nienachalnymi ilustracjami.
Albert Albertson to czytelniczy fenomen, jeśli chodzi o serie książek dla dzieci.
Przedszkolak, w niektórych książkach już uczeń, zwyczajny chłopak, z typowymi dziecięcymi problemami, radościami i smutkami. W zachowaniu nie wyróżnia się niczym szczególnym. Nie szuka poklasku, nie jest podwórkowym zawadiaką. Przeciwnie – niezbyt silny, raczej drobnej postury, stroni od rówieśniczych awantur i bijatyk. Można by rzec – przeciętniak. Za ową zwyczajność kochają go dosłownie miliony. Nie jest przy tym bohaterem miałkim i pospolitym. Wyjątkową okazuje się być jego wyobraźnia, która wraz z poczuciem humoru stanowią o niepowtarzalności Alberta Albertsona.
Więcej o Albercie pisałam przy okazji części „Albercie, ty złodzieju!” oraz opisując wizerunek taty w literaturze dla dzieci.
Skarpetki
Seria znakomitych książek łączy w sobie to, co młodych miłośników książek przyciąga jak magnes: niezwykłe przygody, które przytrafiają się zwykłym, szarym bohaterom, nuta detektywistycznej atmosfery (spajająca wszystkie opowieści), a po lekturze pojawiająca się mimochodem czytelnicza chęć dołączenia do skarpetkowego gangu. Strach się bać, co będzie się działo, gdy na dziecięce salony moich dzieci wtargnie „Banda czarnej frotte”, czyli trzeci zbiór opowiadań.
Od ponad 2 lat gościmy w pokoju starszego syna dziesięć pojedynczych, bez pary, ale za to niesamowitych skarpetek (cztery prawe i sześć lewych). Rok temu zrobił się jeszcze większy „bałagan” – dołączyło do nich kolejnych trzynaście (jeszcze bardziej niesamowitych). Mowa oczywiście o historiach stworzonych przez duet: Justyna Bednarek i Daniel de Latour.
Żubr Pompik
Dopiero niedawno odkryliśmy serię książek dla dzieci Tomasza Samojlika (autora i ilustratora w jednym). Chłopcy zgłębiają ją jednak z zwielokrotnionym zapałem, by nadrobić czytelnicze zaległości. Przed nami cztery pierwsze tomy opowieści o żubrze Pompiku, jego siostrze Polince, mamie Poradzie i tacie Pomruku, którzy razem zamieszkują Puszczę Białowieską.
W oddzielnej najnowszej i obecnie czytanej przez nas serii „Żubr Pompik. Wyprawy” ciekawe świata zwierzęta ruszają w podróż po Polsce, zwiedzając polskie parki narodowe i rezerwaty.
Książeczki to rodzaj przewodnika dla najmłodszych. Nie są to jednak suche dane dotyczące fauny i flory kolejno odwiedzanych miejsc, ale krótkie fabularyzowane historie z przyrodniczym światem na pierwszym miejscu, jak i w tle. Każda opowieść rozpoczyna się podobnie, zawiera mapkę parków narodowych, a kończy podsumowaniem w formie wypunktowania najważniejszych informacji. Całość jak najbardziej przemyślana. Dla 3-latków i starszych przedszkolaków ciekawa lekcja przyrody.
Turlututu
Interaktywność, kreatywna zabawa z książką, humorystyczna gra autora z czytelnikiem i „oglądaczem” w jednym, aktywna lektura – to tylko kilka haseł, które od razu przychodzą do głowy, gdy słyszy się nazwisko Hervé Tullet.
Bestsellerowe książki francuskiego grafika i ilustratora to coś, co okazało się być strzałem w 10. Z kosmicznie wyglądającym sympatycznym stworkiem i jego przyjaciółmi (a zdarza się, że i kilkoma wrogami) dziecko przeżywa niesamowite przygody, które samo poniekąd kreuje, wykonując zaaranżowane przez Turlututu zadania.
Ku rodzicielskiej przestrodze – kolekcja z Turlututu w roli głównej to książki z serii „poczytaj mi jeszcze raz”, „i jeszcze raz”, „ostatni raz”, „ja chcę znowu”….
Seria kartonowych i wielkoformatowych książek „Znam to miasto”, z europejskimi metropoliami będącymi tłem akcji, stworzona przez Judith Drews idealnie wpisuje się w nurt obrazkowych wyszukiwanek.
Na tle popularnych picturebooków wyróżnia się jednak indywidualnym stylem plastycznym niemieckiej ilustratorki i autorki książek dla dzieci (pastelowa kolorystyka, dziecięcy punkt widzenia, dalekie od autentycznego wyglądu postacie i miejsca, drobiazgowość, wielowątkowość, figlarna finezja) i nieco bardziej otwartą kompozycją.
Dla najmłodszych seria okazuje się być wyszukiwankami dającymi przede wszystkim sporo radości obok, ku uciesze ambitnych rodziców, ćwiczeń percepcyjnych. Dla starszych książki mogą, przy większym wysiłku, stać się punktem wyjścia do rozwijania tropów historycznych, kulturowych, a wizualnie w książce jeszcze nie rozpoznanych, m.in. z powodu niewielkich zazwyczaj jeszcze doświadczeń podróżniczych młodego czytelnika. Nieocenioną pomocą w lekturze mogą okazać się oczywiście rodzice, ich wiedza, ewentualne własne globtroterskie wspomnienia, fotorelacje, pamiątki z wycieczek.
Więcej zdjęć i naszą opinię o wyszukiwankach „Znam to miasto” znajdziecie we wpisie – Wyszukiwanki z serii „Znam to miasto” Judith Drews – subiektywne odkrywanie europejskich metropolii.
Znaną w całej Belgii i Holandii serię „Felek i Tola” w Polsce tworzą cztery obszerniejsze tomy będące zbiorami przygód nierozłącznej pary przyjaciół: „Felek i Tola”, „Do zobaczenia, Felku i Tolu”, „Felek i Tola na wyspie”, „Felek i Tola i porywacze” oraz cztery kartonowe części w zdecydowanie większym formacie, tj.: „Felek i Tola i nowy sąsiad”, „Felek i Tola i balon Henia”, „Felek i Tola i burza” oraz „Felek i Tola i urodziny Henia”.
Pierwsze cztery zbiory w twardych okładkach idealnie nadają się dla młodych umiejących już czytać odbiorców, szlifujących ową umiejętność. Duży rozmiar czcionki, większa niż standardowo interlinia między wierszami, krótkie opowiadania wchodzące w skład każdej części z prostą jednowątkową fabułą skutkują dynamicznym tempem lektury, motywując do poznawania kolejnych rozdziałów i tomów cyklu.
Z kolei cztery nowe wieloformatówki z kartonowymi stronami, to wersja dla młodszych słuchaczy. Każda książka opowiada o jednej zupełnie nowej przygodzie leśnych przyjaciół.
Aina Bestard i jej interaktywne książki „Co kryje las?”, „Co kryje morze?”, „Co kryje ciało?” pozwalają dziecku samodzielnie odkrywać niewidziane gołym okiem – bogatą leśną przyrodę, tajemnicze podwodne głębiny oraz fascynujące wnętrze ludzkiego organizmu.
Oszczędnie malowany świat przedstawiony, miejscami estetyką bliski raczej bajecznym i nierzeczywistym krainom – dzięki wielowarstwowym ilustracjom oraz przeźroczom (szkiełkom) w trzech kolorach dołączonym do każdej książki – nabiera realnych, ale nie mniej fascynujących (wręcz przeciwnie) kształtów i kolorów.
Interaktywne eksplorowanie tych książek to suma wielu aktywności – patrzenia, szukania, odkrywania, podziwiania, ale i czytania, które w tym wypadku pełni instruktażową rolę względem kolorowych filtrów, później dopiero inspirując do odkrywania ukrytych tajemnic prezentowanych światów.
Więcej o serii „Co kryje…?” pisałam we wpisie – Aina Bestard „Co kryje las?”, „Co kryje morze?”, „Co kryje ciało?”.
Pippi nikomu przedstawiać nie trzeba. W Polsce w 2015 roku z okazji siedemdziesiątych urodzin Pippi Pończoszanki Wydawnictwo Zakamarki wydało pierwszy z trzech tomów komiksów – Pippi się wprowadza i inne komiksy. Rok później tom – Pippi zawsze sobie poradzi i inne komiksy. Niedawno kolejne okrągłe urodziny – siedemdziesiąte piąte – świętowaliśmy z trzecim, ostatnim tomem – Pippi nie chce być duża i inne komiksy. Każdy zbiór liczy dwanaście historyjek.
Każdy tom liczy dwanaście komiksów. Pojedyncza historyjka obrazkowa mieści się na czterech stronach – każda bez wyjątku. Kwadratowe lub prostokątne kadry obramowane konturową ramką, dodatkowo oddzielone od siebie marginesem, przejrzyście rozmieszczone są na białym tle strony (4, 5, maksymalnie 6 na stronie). Tytuł zapisany stylem czcionki ręcznie pisanej zawsze pojawia się jako kadr inicjujący historię, czasami samodzielnie, niekiedy na tle pierwszego obrazka z komiksu. Kilka razy uzupełniony jest, nietypowym jak na komiks, epicznym komentarzem dotyczących okoliczności przebiegu konkretnej historyjki.
Żywe kolorystycznie ilustracje z przewagą wyrazistego żółtego, czerwonego, zielonego i niebieskiego, perspektywa przypominająca dziecięce zaznaczanie głębi na obrazkach (bardziej jej brak) i konturowo akcentowane elementy rysunku to tylko niektóre cechy charakterystyczne dla stylu Ingrid Vang Nyman, dzięki którym, moim zdaniem, to ilustracje wysuwają się na pierwszy plan w komiksach.
Wydawnictwo Zakamarki wydało też obrazkowe książki z Pippi w roli głównej: „Pippi w parku”, „Czy znasz Pippi Pończoszankę?” i „Pippi na wyspie Kurrekurredutt”. Lektury te skierowane do młodszych czytelników i miłośników ponadczasowej twórczości Astrid Lindgren.
Dynamiczna akcja, dowcip językowy, komizm sytuacji, absurd zachowań bohaterów, daleka od moralizatorstwa narracja – takie są trzy części z rudowłosą, piegowatą i barwną (charakterologicznie, w warstwie graficznej oraz w treści) dziewczynką w roli głównej.
Jeśli szukacie sprawdzonych i lubianych przez dzieci, a cenionych i chętnie opiniowanych przez pedagogów i literaturoznawców książek zerknijcie na wpis: 100 książkowych serii, które uwielbiają moje dzieci.
Na Instagramie (np. w Stories) lub Facebooku wrzucamy co jakiś czas serie książek dla dzieci aktualnie czytane z naszymi dziećmi.
