„JAK Kangur i Dziobak próbowali ZNALEŹĆ SZCZĘŚCIE” opowiada o długiej podróży, właściwie dwóch wyprawach — pędzącego w podskokach Kangura oraz powolnego Dziobaka. Oboje przemierzają Australię w poszukiwaniu szczęścia. Bezustanna pogoń i ślepy bieg Kangura zestawione z uważną i niespieszną wędrówką Dziobaka ilustrują dwa odmienne podejścia do życia. Dodatkowo sposób lektury książki podkreśla skonfrontowane ze sobą światopoglądy. Mianowicie -poznając historię Dziobaka, czyta się wszystkie słowa opowiadania. Chcąc dotrzymać kroku Kangurowi, dosłownie skacze się przez tekst i czyta słowa napisane wielkimi literami. Dwóch bohaterów, dwie historie (i dwie lektury!), dwie drogi życiowe, ale wiele recept na bycie szczęśliwym.
„JAK Kangur i Dziobak próbowali ZNALEŹĆ SZCZĘŚCIE” to książka pod patronatem PrzystanekRodzinka.pl.
Gdzie i jak znaleźć szczęście?
Dawno temu Dziobak i Kangur usłyszeli melodię graną przez pewnego mędrca i nazwaną przez niego dźwiękami szczęścia. Zaintrygowani brzmieniem, postanowili nie tylko usłyszeć szczęście, ale i je zobaczyć. Za radą starca udali się w drogę, na której końcu miało na nich czekać.
Bohaterowie wyruszają w podróż w tym samym czasie, spotykają te same zwierzęta, a ich trasa prowadzi dokładnie tym samym szlakiem. Jednak tempo ich wędrówki odzwierciedlające sposób patrzenia na życie jest zupełnie inne.
Dziobak idzie powoli, ostrożnie stawia łapy, niespiesznie posuwa się naprzód, by przypadkiem nie przeoczyć szczęścia. Nie wie, dokąd zaprowadzi go droga. Nie wie, jak wygląda tropione przez niego szczęście. Jest przekonany, że uważność i rozglądanie się wokół, dostrzeganie innych istot, rozmowy z nimi, pomogą mu odkryć to, czego szuka. Tak się faktycznie dzieje.
Kolejno napotykane zwierzęta, wyjaśniają Dziobakowi, czym dla nich jest szczęście i gdzie należy go szukać. I tak np. dla Lotopałanki szczęściem są spełnione marzenia okupione niezłomnością i ciężką pracą. Koala utożsami je z rozmowami do późna i oglądaniem gwiazd, a Pelikan czuje się szczęśliwy, gdy ma pełny żołądek, ale i gdy ma z kim dzielić troski. Z kolei Rzekotka w rozśmieszaniu innych i śmianiu się z siebie dostrzega swoje szczęście. Na spotkaniach i rozmowach z nowo poznanymi przyjaciółmi mija mu podróż. Dzięki nim docierając do kresu wędrówki, wie, czym dla niego jest szczęście.
Czy szczęście to osoba, a może rzecz? Poszukiwania szczęścia pojmowanego jako istoty o imieniu SZCZĘŚCIE prowadzi do zabawnych sytuacji. W recenzji „Kuku szuka szczęścia” zdradzę Ci, co z tego wyniknie.
Zupełnie inaczej podróżuje przyjaciel Dziobaka — Kangur. Ten gna z prędkością błyskawicy przez australijski busz, nie oglądając się za siebie. Potrąca mijane zwierzęta, przelotnie zdąży się nawet z nimi pokłócić czy ich obrazić. Nie ma czasu na poczęstunek przytulanie się z Koalą, kawały Rzekotki czy poczęstunek od Pelikana. Odrzuca towarzystwo psa Dingo, wykrzykując — To moje życie! Moja droga i moje szczęście. Nie zdając sobie sprawy z tego, że szczęście może znaleźć po drodze — w rozmowie, w bliskości z innymi, w spokojnym spacerze w otoczeniu przyrody. Stara się za wszelką cenę przebyć wskazaną przez mędrca trasę. Udaje mu się to. Tylko to. Szczęścia nie znajduje.
Na szczęście przyjaciele spotkają się na końcu trasy. Dzieląc się doświadczeniami i radością, ale i troskami i rozczarowaniem, będzie im dane poznać odpowiedź na tytułowe pytanie – „JAK Kangur i Dziobak próbowali ZNALEŹĆ SZCZĘŚCIE”.
Jeśli wierzysz, że szczęście to między innymi wierny przyjaciel i szukasz uzasadnienia dla tego argumentu w książkach, poza tym lubisz australijski krajobraz i jego faunę i nie boisz się czytelniczych eksperymentów, jakim jest podwojona, bo równolegle tocząca się w książce fabuła opowieści, książka „JAK Kangur i Dziobak próbowali ZNALEŹĆ SZCZĘŚCIE” jest dla Ciebie i Twojego dziecka!
Książka „JAK Kangur i Dziobak próbowali ZNALEŹĆ SZCZĘŚCIE” Asi Olejarczyk z ilustracjami Piotra Fąfrowicza ukazała się nakładem wydawnictwa Adamada.
Całkiem filozoficzne pytania — czym jest szczęście i gdzie należy go szukać — to fundamentalne dylematy człowieka. Również tego małego. Jak rozmawiać o szczęściu z dziećmi, ale i jak pomóc je im znaleźć? Podpowiadam z pomocą książki „Gdzie zaczyna się szczęście”. O tutaj właśnie.
