Tym razem nie mama i nie dziadek stają się współbohaterami kolejnej książki z serii o kilkuletnim Kuku. W „Kuku i Supertata” to właśnie tata (ojciec Kuku – ten konkretny, ale i jako reprezentant całej grupy tatusiów na całym świecie) to bohater, ba – nawet superbohater. Posiada rodzicielskie supermoce – potrafi sprostać wyzwaniom codziennej rutyny, ale przede wszystkim sprawia, że dziecko czuje się bezpiecznie, bo jego szerokie ramiona chronią go przed całym złem świata, a w chwilach smutku i bólu dają ukojenie. Jego supermocą jest miłość!
Seria „Kuku”
Dzięki serii o Kuku, młodym empatycznym chłopcu, odkryliśmy najlepszą i najtrwalszą pamiątkę, jaką każda mama obdarowuje swoje dzieci („Kuku i historia pępka”), przekonaliśmy się również, czym jest szczęście („Kuku szuka szczęścia”), a ostatnio nawet poznaliśmy, jak niepomierną radością jest dawanie („Kuku zostaje Świętym Mikołajem”).
Zabawa w superbohaterów
Tym razem, w „Kuku i Supertata” młody czytelnik ma okazję podziwiać Kuku podczas zabawy, w której razem z wiernym towarzyszem gier – psem Rajtkiem, wciela się w rolę superbohatera. Wykreowane przez nich postacie (których wyobrażenia bazują na rozpowszechnionych w kulturze masowej amerykańskich komiksach, filmach i książkach) mają oczywiście peleryny (koce przewiązane na szyi) i posługują się walecznymi okrzykami. Niestety jednak nie posiadają nadzwyczajnych zdolności, takich jak np. ogromna siła, z mocą której stolik mógłby łamać się od uderzenia ręki. Zabawa kończy się więc bólem dłoni, płaczem i niezadowoleniem Kuku. Ponadto główny bohater zarzucony zostaje obowiązkiem posprzątania superbałaganu.
Na szczęścia z beznadziejnego położenia ratuje syna tata, proponując zamienić nudne powolne robienie porządków na zabawę w sprawnie superszybkie sprzątanie przez SuperKuku. Ponownie pojawiają się okrzyki, bieganie. Po raz kolejny również zdarza się wypadek – Kuku przydeptuje sobie pelerynę i jak długi ląduje na podłodze.
Straszny ból kolana mija, gdy synek, za radą taty wtula się mocno w ramiona rodzica:
– Ściskaj mnie mocno, jak najmocniej! – mówi tata. – Wtedy
cały ból sobie pójdzie, zobaczysz.I tata ma rację.
W poszukiwaniu osobistego superbohatera
Jeszcze tego samego dnia Kuku doświadczy innych supermocy swojego taty. Szybko też przypomina sobie również inne sytuacje, na podstawie których, już na spokojnie – wieczorem w łóżku, dochodzi do bardzo ważnych wniosków.
Co robią superbohaterowie?
Hmm… Bronią innych i się nimi opiekują. Po to w końcu są.
A tata? Tata przecież też broni innych. Na przykład Kuku.
W parku obronił go przed groźnym psem, w domu opiekował się nim, gdy zachorował….
Tak. Jego tata jest superbohaterem. Musi więc mieć pelerynę – może czerwoną, czarną. No właśnie, czy aby na pewno? Nocą, ruszając na jej poszukiwanie, dowie się, że peleryna taty jest niezwykła. Dlaczego? Odpowiedzi szukajcie w „Kuku i Supertata”.
Książka „Kuku i Supertata” Moniki Kamińskiej z ilustracjami Andrzeja Tylkowskiego ukazała się nakładem wydawnictwa Mamania.
O tacierzyństwie w literaturze dziecięcej rozpisałam się we wpisie – Tata – pierwszy bohater każdego dziecka. W książce i w życiu. Znajdziecie tam opis aż siedmiu serii z tatą we wcale nie epizodycznej roli. Swoją drogą – poznajcie czyj to tata na obrazku niżej?
