„Patrz, Madika, pada śnieg!” – dramat dziecka na tle złowieszczej i jednocześnie fascynującej mocy przyrody
W „Patrz, Madika, pada śnieg!” tytułowa odwieczna dziecięca fascynacja białym puchem połączona z wyeksponowanym na początku tematem zimowych beztroskich szaleństw na śniegu i przedświątecznych przygotowań ustępuje miejsca dramatycznej fabule, która eksponuje moralistyczny, ale nie nachalny, wydźwięk opowieści (nieposłuszeństwo wobec dorosłych może nieść za sobą przykrą, często dotkliwą nauczkę), unaocznia potęgę przyrody (bezkresny zaśnieżony ciemny las pełen złowrogiego szumu czy przenikliwie głuchej ciszy), kojącą moc zwierząt, a nade wszystko podkreśla siostrzaną, prawdziwie telepatyczną, wieź głównych bohaterek.