Wystarczy jedno popołudnie, by wspólnie z dzieckiem wydobyć edukacyjny potencjał książki „Przemoc. NIE!”. Ten kilkudziesięciostronicowy miniporadnik pisany instruktażowym stylem, ilustrowany komiksowymi scenkami i mocno osadzony w dziecięcym kontekście zwraca uwagę na ogromny problem dotykający każdego człowieka (choć młody bohater w roli ofiary, ale i agresora zdecydowanie przysłania tutaj dorosłych). Czym jest agresja? Dlaczego stajemy się napastliwi i konfliktowi? Jak przeciwdziałać szeroko pojętej przemocy? Przed Wami wielki treścią, choć mały rozmiarami poradnik pozwalający powiedzieć NIE! przemocy.
Gniew w oczach rodziców połączony z wymownym milczeniem, dwa raniące słowa opiekunów Zosi, gest zniewagi nauczycielki zbyt pochopnie skierowany w stronę Juli, ale i pięść taty dotykająca policzka Pawła, kopniak kolegi, ostra bijatyka uczniów … Wszystko to przemoc, choć część przykładów opisuje jej ukryte oblicze, każdy jej rodzaj powoduje czyjś ból. Wszystkie rodzą kolejne zło, zmuszając ludzi do nieustannego wymieniania się rolami ofiary i kata oraz sprawiając, że życie staje się ciągłą walką.
Ujęte w formę komiksowych kadrów (choć bez ramek) scenki sytuacyjne podpatrzone w szkole, na podwórkach i w domach konkretnych małolatów — Iwony, Piotrka, Alka, Juli, Michała, Tosi, Marka, Ani, Julka, Mai, Zosi czy Pawła bardzo obrazowo i namacalnie ukazują problem przemocy we współczesnym świecie często spychany wyłącznie do worka przestępca-agresor.
Konkretne okoliczności, doprecyzowany kontekst, realne imiona, postacie z krwi i kości podkreślają wszechobecność agresji, nadużyć i prześladowań, kierując narrację szczególnie w stronę relacji dorosłego z dzieckiem lub między najmłodszymi.
Wymowne przykłady źródeł przemocy (np. uczucie odrzucenia przez grupę, naśladowanie agresywnej rzeczywistości filmowej, bycie pośmiewiskiem i obiektem kpin, zazdrość, poczucie winy, brak uwagi ze strony bliskich, a wreszcie otwarta agresja) poparte zwięzłymi dialogami imitującymi autentyczne wypowiedzi dorosłych i dzieci sprawiają, że owiany tabu termin 'przemoc’ nabiera konkretnych barw i znaczeń. Szybko okazuje się, że agresja jest wśród nas. Ba — ofiarami lub katami (może nieświadomie) jesteśmy my sami.
Na szczęście autorzy nie poprzestają na uświadamianiu czytelników w kwestii motywów działania agresorów. Idą o krok dalej. Pokazują, jak przeciwstawiać się przemocy, jak bronić się w inny sposób niż atak oraz jak dbać o równowagę psychiczną, która pozwala zachować spokój w starciach z przemocą.
Książka „Przemoc. Nie!” kończy się listą użytecznych adresów i telefonów, pod którymi szukać można pomocy.
„Przemoc. Nie!” — niepozorna to książka, miniporadnik — jak nazywa ją wydawca, po trosze instruktaż przeciwdziałania przemocy wśród dzieci, również broszura zbierająca spis użytecznych informacji, adresów i telefonów. Jednym słowem — udany projekt. Takich publikacji nam trzeba — nam rodzicom, nam pedagogom i dzieciom, by świadomość popełnianych krzywdy budziła ich otwarty sprzeciw.
Książkę dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
W temacie przemocy polecamy również obrazkową opowieść „Małe” Stiny Wirsén. Recenzja czeka we spisie „Małe” Stiny Wirsén — głośnym wołaniem o prawa dziecka i pokój na świecie.
