W dobie cyfryzacji i pośpiechu „Łopianowe Pole” Katarzyny Ryrych przypomina nam o magii codzienności, której tak często nam brakuje. To opowieść o świecie pełnym tajemnic, przyjaźni i bezgranicznej wyobraźni, gdzie zwykłe podwórko staje się areną niewiarygodnych zdarzeń i emocji.
Osiedlowe podwórko staje się sercem historii, której głównymi bohaterami są dzieci. W tej prozaicznej przestrzeni, z pozoru błahej i niepozornej, rozgrywają się epickie przygody, które dla młodych protagonistów są tak samo realne jak codzienne obowiązki i lekcje. Ale czy to tylko proste podwórko? A może jest ono czymś więcej – magiczną przestrzenią, gdzie codzienność przenika się z fantazją?
Kiedy czytelnik zagłębia się w opowieść, zaczyna śledzić codzienne perypetie bohaterów, ich radości i smutki, niespodziewane zdarzenia, które rozgrywają się niemalże za każdym rogiem. Tajemnicze postacie, jak czarownica Marianna czy gadający kot, dodają historii pikanterii, prowadząc nas przez wir niesamowitych wydarzeń. Są one jednak nie tylko źródłem zabawy, ale i głębokiej refleksji.
Jednym z najważniejszych aspektów powieści jest odwaga Katarzyny Ryrych w poruszaniu trudnych, często pomijanych w literaturze dla dzieci, tematów. Opieka nad niewidomą siostrą nie jest przedstawiona jako ciężar, ale jako wyzwanie pełne miłości i poświęcenia. Problem nadwagi, z którym boryka się jedno z dzieci, nie jest jedynie powierzchowną obserwacją, ale głębokim zanurzeniem w świat emocji i przemyśleń bohatera. Ryrych traktuje swoich młodych bohaterów z szacunkiem, dając im głos, którego tak często brakuje w literaturze.
Chociaż „Łopianowe Pole” kipi magią, nie jest to magia pozbawiona przesłania. Właśnie poprzez ten magiczny wątek, książka ukazuje nam jak ważna jest akceptacja, zrozumienie i wsparcie w świecie dziecka. W środowisku, gdzie tak łatwo o wykluczenie czy szyderstwo, autorka przypomina, jak ważne jest bycie dla siebie nawzajem wsparciem.
Istnieją w książce momenty, w których podział na „dobre” i „złe” dzieci wydaje się być zbyt schematyczny, zbyt czarno-biały. Może to prowadzić do pewnych uproszczeń, które nie do końca odzwierciedlają skomplikowaną rzeczywistość dziecięcych relacji. Jednak główna idea książki jest jasna i wyraźna: warto doceniać prostotę, odnaleźć magię w codzienności i nie tracić tej iskry ciekawości, która tak charakterystyczna jest dla dzieciństwa.
Jest w tej opowieści coś uniwersalnego – głęboka tęsknota za czasami, kiedy największą radość sprawiało odkrywanie nowych zakątków podwórka, beztroskie bieganina z sąsiadami czy wymyślanie fantastycznych historii. To przypomnienie, że w sercu każdego z nas kryje się wciąż to samo dziecko, które chce marzyć, wierzyć w cuda i poznawać świat bez uprzedzeń.
Autorka, z wyjątkową precyzją, ukazuje dziecięcą perspektywę – ten niepowtarzalny sposób patrzenia na świat, w którym każdy kamień może stać się skarbem, a za każdym rogiem kryje się nieznane. To spojrzenie pełne zdumienia, ciekawości, ale też niewinnej ufności. Katarzyna Ryrych przypomina nam, że każdy z nas posiadał kiedyś tę umiejętność – zdolność do widzenia magii w najprostszych rzeczach.
„Łopianowe Pole” nie jest jednak tylko książką nostalgiczną. To także hołd dla wyobraźni, tej nieograniczonej siły, która pozwala nam przekraczać granice rzeczywistości i tworzyć własne, niepowtarzalne światy. Dzięki niej możemy podróżować w czasie i przestrzeni, spotykać niezwykłe postaci i przeżywać niezapomniane przygody.
Jednak to, co sprawia, że książka jest tak wyjątkowa, to przede wszystkim jej uniwersalność. Mimo że opowiada o świecie dzieci, nie jest to lektura wyłącznie dla najmłodszych. Każdy, niezależnie od wieku, znajdzie w niej coś dla siebie. Przypomnienie o tym, jak ważne jest docenianie prostych radości, bycie obecnym tu i teraz oraz dbanie o to wewnętrzne dziecko, które w każdym z nas wciąż tęskni za magią codzienności.
Książka „Łopianowe pole” Katarzyny Ryrych z korespondującymi z tekstem ilustracjami Grażyny Rigall ukazała się nakładem wydawnictwa Adamada.
Musical z wampirami w Teatrze Maska w Rzeszowie – „Księżycowe opowieści„.
