Uniwersalność Lego sprawia, że bawimy się nimi w domu nie tylko układając zestawy przedstawione w instrukcjach. Zakres użycia jest bowiem nieograniczony.
Zabawy tematyczne
Moi chłopcy uwielbiają budować zestawy zaprojektowane przez Lego: statki, samoloty, pociągi, auta, remizy, przystanki, dworce i wiele innych. Z tych gotowych kompletów czerpią inspiracje i tworzą własne pojazdy, budowle, zwierzęta czy elementy otoczenia. Klocki niesamowicie pobudzają ich wyobraźnie.
Dużą wagę przywiązuję do języka, a zabawy tematyczne z wykorzystaniem klocków niebywale rozwijają mowę. Z niewielką pomocą rodzica dziecko może wzbogacić swoje słownictwo, nieźle podszlifować strukturę zdań, poznać różne formy czasowników, ich tryby, strony, czasy… – dosłownie wszystko. Oczywiście bez żadnej wiedzy metajęzykowej – zupełnie zbędnej na tym etapie rozwojowym dziecka. Dziecku nie potrzebne są terminy typu czasownik dokonany, mowa niezależna. Ważne, by osłuchał się z różnymi konstrukcjami i przez naśladownictwo i ćwiczenia utrwalił sobie ich poprawne użycie zależne od konkretnej sytuacji komunikacyjnej (innego języka użyje pan budowniczy, innego pan konduktor, a jeszcze innymi konstrukcjami posłuży się pan pilot w samolocie).
Posługiwanie się instrukcją
Wydawać się może, że „czytanie” instrukcji to intuicyjnie zdobywana umiejętność. Otóż nie. Współcześnie nawet dorośli mają duży problem ze zrozumieniem instrukcji obrazkowych, nie wspominając o słownych opisach obsługi urządzeń.
Zobaczcie, czego może nauczyć się dziecko i na co powinniśmy zwracać uwagę podczas układania klocków z instrukcją Lego.
- symbol x – czyli ilość wykorzystywanych elementów (znajomość symboli, piktogramów, znaków umownych),
- strzałki w górę lub w dół – czyli kolejność dokładania elementów,
- porównywanie konstrukcji w celu zaobserwowania brakującego elementu, tj. miejsca, w który należy doczepić kolejny element (percepcja wzrokowa),
- symbol odwracania w przestrzeni elementów,
- symbol przyklejania naklejek na elementy.
Labirynty
Tworzymy je dla dzieci i dzieci tworzą je już same. Na naszym stoliku Lego lub na płytkach Lego. Labirynty dla aut, rowerów, ludzików, kulek, piłeczek. Zarówno do zabawy, jak i do ćwiczeń logopedycznych. Kreatywność, koncentracja, percepcja wzrokowa, sprawność manualna, planowanie, myślenie logiczne – ćwiczyć można dosłownie wszystko i przy tym naprawdę dobrze się bawić.
Zegar LEGO DIY, którego nigdy nie uda się nam skończyć.
Utrwalanie cyfr i liczb
Dla młodszych może to być po prostu odtwarzanie cyfr na podstawie wzoru lub samodzielne układanie cyfr.
Ze starszymi można z kolei podczas układania poćwiczyć nazewnictwo dziesiątek (20,30,40…) i liczb z przedziału 11-19, zwracając uwagę na często mylone liczby 13 a 30, 14 a 40, 15 a 50 itd.
Kategoryzacja według koloru
Rozdzielanie klocków na odrębne stosy lub do pojemników. Rodzic rozpoczyna rozkładanie poszczególnych elementów na stosy, komentując swoją czynność: taki tu, taki tu (więc nie nazywa poszczególnych kategorii – zielony, żółty itp.), a następnie dziecko kontynuuje segregację. Starsze dziecko samo może wyabstrahować ze stosu figur, na jakie kategorie podzielić klocki.
Kategoryzacja według wielkości
Jak wyżej, tyle, że klocki rozdziela się biorąc pod uwagę ich wielkość.
Naśladowanie sekwencji
Bardzo prosta zabawa polegająca na odtworzeniu pod spodem takiego samego układu klocków. Czynność ta ćwiczy głównie spostrzeganie wzrokowe, ale jest świetnym wstępem do kolejnego etapu, czyli kontynuowania sekwencji.
Więcej o ćwiczeniach sekwencyjnych w zabawie znajdziecie tutaj.
Kontynuowanie sekwencji
Kontynuowanie zaproponowanego wzoru w ciągu linearnym z zastosowaniem różnych powtarzających się rytmów.
Uzupełnianie sekwencji
Z ułożonej już całej sekwencji zabiera się (gdy dziecko nie patrzy) kilka elementów, a zadaniem dziecka jest dołożenie brakujących elementów z zachowaniem zastosowanych wcześniej w sekwencji reguł powtarzalności. Ilość zabranych elementów wpływa na stopień trudności.
Tworzenie sekwencji
To najtrudniejszy etap pracy z sekwencją. Dziecko układa początek sekwencji dla dorosłego. Sam musi wymyślić układ, który będzie miał powtórzyć dorosły (naśladowanie i kontynuowanie sekwencji) bądź zabrać z niego tylko wybrane elementy, tak by dorosły mógł dopełnić sekwencję (uzupełnianie).
Szereg
Układanie klocków od najmniejszego do największego lub odwrotnie.
Wykluczenia
Zabieranie z przedstawionego zbioru elementu, który nie jest identyczny, różni się od pozostałych bądź nie ma wspólnych cech z pozostałymi elementami zbioru.
Analogie
Ćwiczenie polegające na dołożeniu brakującego elementu zgodnie z regułą zastosowaną wyżej.
Układanki lewopółkulowe
Więcej przykładów układanek lewopółkólowych z klocków lego i nie tylko opisałam tutaj.
Naśladowanie ułożenia wzoru na płaszczyźnie
Dziecko układa widoczny przed sobą wzór z zachowaniem reguły układania od lewej do prawej oraz wiersz po wierszu. Można przygotować wyliczoną liczbę klocków potrzebną do ułożenia wzoru lub zastosować trudniejszy wariant, czyli wyłożyć więcej niż potrzeba.
Stolik Lego – centrum zabaw w naszym domu.
Naśladowanie ułożenia wzoru w przestrzeni
Ułamki
Jak przyjemnie i łatwo umożliwić dziecku przyswoić ułamki? Można kroić jabłko na części, można dzielić pizzę czy porcjować urodzinowy tort albo… można pobawić się lego. Choć poniższe pomysły nie zostały jeszcze przetestowane przez moje dzieci, wiem, że będą hitem.
Kółko i krzyżyk
Inne pomysły na twórcze wykorzystanie Lego
- czytanie metodą symultaniczno-sekwencyjną (etykietki z sylabami przykleja się na klocki i łączy, tworząc wyrazy),
- dodawanie i odejmowanie ,
- organizer na biurko z Lego,
- żyrandol z Lego,
- klocki Lego pływające w dozowniku na mydło.
Teraz Wasza kolej. Jak kreatywnie bawicie się Lego? Podzielcie się pomysłami.
We wpisie — Programowanie dla dzieci z klockami LEGO® – prezentujemy Wam projekty wykonywane przez nasze dzieci, a powstałe na bazie LEGO® WeDo 2.0.
